Vandaag iets over twee dingen die ik graag doe: granola eten en foto’s maken van eten.

Ik begin met de granola. Granola is een van mijn guilty pleasures. Een pot granola kan ik leeg eten als een zak chips, als late night snack of elke ochtend door de kwark. Granola verveelt nooit eigenlijk, vooral ook omdat je er zo eindeloos mee kunt variëren.

Wie mijn blog al even volgt, heeft al behoorlijk wat recepten voor granola voorbij zien komen. Zo maakte ik deze chocolade boekweit granola, een granola van speltvlokken en quinoa en de ontdekte ik het geheim voor de meest chunky granola ooit.

Een pot granola is iets dat standaard in mijn voorraadkast staat. Op het moment dat de bodem zichtbaar wordt, is er alweer een nieuwe portie in de maak.

Dit granola recept is alweer recept nummer drie voor Dille & Kamille. Aangezien ze bij Dille & Kamille zulke mooi weck- en bewaarpotten hebben, vond ik een granola recept goed passen. Deze is weer net even anders met lekker veel noten en knapperige grote brokken.

Food fotografie

Naast dat ik graag granola eet, maak ik ook graag foto’s van mijn eten. Ik krijg vaak vragen en emails over hoe ik mijn foto’s zo mooi krijg, of ik een cursus heb gevolgd en welke camera en lens ik gebruik.

Nu zat ik eerst te denken om een hele blogpost te wijden aan food fotografie, maar dit werd toch wat lastiger dan ik dacht. Voor mijn gevoel “doe ik maar wat”. Het is niet dat ik volgens bepaalde regels mijn foto’s stijl. Natuurlijk heb ik qua cameragebruik wel de technische basiskennis geleerd, weet ik hoe het zit met ISO-waardes, sluitertijd en diafragma, maar de styling doe ik echt op gevoel.

Vaak bedenk ik tijdens het koken pas op welk bord ik het eten zal neerleggen en welke theedoek ik ga gebruiken. Vervolgens leg ik het neer hoe ik het mooi vind, maar daar hebben jullie natuurlijk niks aan. Vandaar dat ik het lastig vind om het op te schrijven. Natuurlijk heb ik wel een uitpuilende kast met servies, veel houten planken en een eindeloze stapel textiel. Mogelijk dat ik er nog eens voor ga zitten en wel alles op schrijf, maar dat komt later.

Fotografie cursus

Als kind was ik al bezig met fotografie. Ik heb er altijd affiniteit mee gehad. Mijn ouders hadden vroeger beiden een goede camera en rond mijn zesde kreeg ik van hun mijn eerste cameraatje dat ik meenam op vakantie en volschoot met foto’s van dieren. Toen nog met rolletje.

Rond mijn dertiende volgde ik mijn eerste cursus fotografie. Ook dit was nog in de tijd van de rolletjes. Elke week ging ik zelf aan de slag met het ontwikkelen van rolletjes in een donkere kamer, een bak met chemische stoffen en fotopapier. Dat waren nog eens tijden.

Vervolgens brak het tijdperk van goedkope digitale camera’s aan die altijd stuk gingen. Tot ik op mijn achttiende verjaardag van mijn ouders een heuse spiegelreflex Canon 400D cadeau kreeg. Twee jaar lang gebruikte ik deze camera alleen maar op de automaat, omdat ik het lezen van de niet zo aantrekkelijk uitziende handleiding bleef uitstellen.

Net voor ik naar Australië vertrok, besloot ik dat ik meer uit mijn spiegelreflex wilde halen en wilde weten hoe ik alle functies moet gebruiken. In Utrecht begon ik aan een basiscursus fotografie, leerde alle ins en outs van mijn camera en vond dit uiteindelijk zo leuk dat ik ook de vervolgcursus en de cursus compositie volgde.

Grappig is dat ik tijdens deze cursus geen enkele keer eten op de foto heb gezet (ik had mijn blog toen ook nog niet). De wekelijkse opdrachten waren gericht op thema’s als herfst, portret en architectuur. Een aantal van mijn foto’s werd zelfs opgehangen op de jaarlijkse expositie.

Na mijn reis naar Australië merkte ik al snel dat mijn camera steeds vaker ongebruikt in de kast lag. Zonder opdrachten van de fotografiecursus ging ik niet zo snel met mijn camera op pad. Een van de redenen dat ik mijn blog ben begonnen is dat ik het fotograferen wilde bijhouden. Ik wilde een reden hebben om met mijn camera aan de slag te blijven en het op de foto zetten van eten leek mij een mooie uitdaging.

Van mijn oude vertrouwde Canon naar de Canon 700D

Tot een kleine maand geleden maakte ik dus al mijn foto’s met de Canon 400D die ik inmiddels alweer ruim zes jaar geleden van mijn ouders kreeg. Ondertussen is het onderhand een old timer te noemen. Zonder fancy gebruiksinstellingen, zonder kantelbaar scherm en fotograferen kan alleen via de zoeker.

Aangezien ik eraan zit te denken om een nieuwe spiegelreflex camera te kopen – eentje met kantelbaar scherm en digitaal beeld – mag ik van Canon de Canon 700D lenen om uit te proberen. De Canon 700 D is een van de nieuwste Canon camera’s. Ik moet zeggen dat het in het begin wel even wennen was aan al die fancy functies en dat het ook even duurde voor ik de meeste door had, maar dat ik inmiddels niet meer zonder kan.

De camera heeft een touchscreen, waardoor je met een druk op het scherm kunt scherpstellen en een foto kunt maken. Het kantelbare scherm is alle kanten op te draaien. Zo kun je ook selfies maken zonder selfie stick. Het kantelbare scherm is vooral erg handig als je van bovenaf een foto maakt, dan hoef je je net wat minder in moeilijke bochten te wringen.

Helaas heb ik nog geen statief – alle foto’s schiet ik gewoon uit de hand – maar met een statief is het kantelbare scherm helemaal optimaal. Een statief is iets dat hoog op mijn verlanglijst staat. Zeker nu het weer vroeger donker wordt, merk ik dat schieten uit de hand niet meer altijd lukt. Ook een plus aan deze camera is dat hij betere foto’s maakt met minder licht in vergelijking met mijn eigen Canon. Op de een of andere manier lijkt hij het licht meer naar boven te halen.

De videofunctie vind ik nog iets te veel van het goede, maar zou wel ideaal zijn voor het maken van kookfilmpjes (mocht ik me daar ooit aan gaan wagen). Enne stiekem blijf ik toch zweren bij foto’s maken door de zoeker, alhoewel het digitale scherm wel ideaal is met een statief.

Ik denk dat mijn volgende camera wel eens de 700D kan worden, alleen moet ik nog wel even sparen. De foto’s van de granola zijn ook met de Canon 700D gemaakt.

Heb jij ook een spiegelreflex camera en maak je ook graag foto’s?

Zo. Voor nu even genoeg over fotografie, tijd voor granola!

Knapperige granola met noten

100 gram havermout
50 gram gedroogde kokos
50 gram zonnebloempitten of pompoenpitten
3 el sesamzaad
50 ml honing
1 tl vanille extract
1 tl kaneel
1 eiwit
250 gram walnoten of pecannoten

Bereidingswijze
Verwarm de oven voor op 150 graden.

Doe de havermout, gedroogde kokos, pitten en het sesamzaad in de keukenmachine en meng tot alles fijngemalen is. Let op: het moet geen poeder worden.

Voeg de honing, vanille extract, kaneel en een snuf grof zeezout toe en meng door elkaar.

Klop het eiwit schuimig tot het net niet helemaal stijf is. Doe de noten bij het eiwitschuim en schep om totdat de noten helemaal bedekt zijn.

Doe het havermoutmengsel bij het notenmengsel en schep voorzichtig om zodat alle noten bedekt zijn met de plakkerige havermout.

Bekleed een bakplaat met bakpapier en verdeel het notenhavermoutmengsel hierover. Zet de bakplaat in de oven en bak de noten granola in ongeveer 20 minuten bruin en knapperig.

Haal de granola uit de oven. Nu komt het moeilijkste onderdeel van het recept: laat de granola helemaal afkoelen zodat je knapperige brokken krijgt.

Eet de granola met kwark, vers fruit en nog wat extra honing.